دستهای داخلی قطع شود
و به مردم معرفی شده و اعدام
انقلابی کمترین درخواست و مطالبه ما ملت ایران است

توجه توجه:

تا انتقام سخت از دشمنان صهیونیست نگرفته شده شعار انتقام سخت را ندهیم و ندهید
چون دشمن نیز باورش شده کلمه انتقام تا حالا شعار بوده
چنانچه یک صهیونیست خبرنگار
خطاب به دانشمندان ایرانی نوشته اگه دستمون به شهید فخری زاده رسید یعنی دستمون به شما هم می رسد

اگر در دفعات قبل از صهیونیسم انتقام می گرفتیم به خود شان جرات و شهامت نمی دادند با آب و تاب و افتخار از ترور عزیزانمان سخن گفته و ترور را قبول کنند
و دست به پایکوپی و شادی بزنند.

دشمن را رندتر و شیطانتر و
ماهرتر، در نقشه کشی در ترور و قتل و خرابکاری و فریب بدانیم و بدانید
وقتی ما در روزهای کرونای در کنج خانه هایمان نشسته و در قرنطینه خانگی بسر می بریم و در لاک خود فرو رفته ایم و بعضا به خواب خرگوشی
رفته ایم و یا گاهاً رویای دوستی و مودت را با دشمن خود می بینم ، ولی دشمن حیله گر مکار و زیرک ِ شیطانی و پست، نقشه ترور دانشمند ما را طراحی می کند و در خانه ی مان با ادوات جنگی نقشه ترورش را عملی می کند

از این به بعد سعی شود اسامی دانشمندان در حوزه های مختلف منجمله نظامی، موشکی ، نانو، هسته ای، کاشفان واکسن کرونا و داروه های مرتبط با آن و غیره…….را به همگان اطلاع رسانی نکنیم چون دشمن چشم دیدن ایران پیشرفته را در هیچ زمینه ای ندارد

 

مقام‌معظم‌رهبری:
امروز ما در دنیای اسلام، مکلفیم که همین هوشیاری، توجه، دشمن‌شناسی و تکلیف‌شناسی را به اعلاء درجه ممکن، برای امت اسلام، جهان اسلام و ملت خودمان تدارک ببینیم.

 بی عیب ما نداریم در دنیا و ما باید همیشه توجه مان به آن عیوب خودمان باشد …..و انسان که بخواهد برای خدا کار بکند و به مقام انسانیت برسد ، باید همیشه دنبال این باشد که ببیند چه عیبی دارد . دنبال این نباشد که ببیند چه حسنی دارد.

 برای این که ، دنبال این که چه عیبی دارد ، می شود انسان در صدد رفع آن برآید ، و دنبال این که چه حسنی دارد پرده می شود در چشم انسان و نمی تواند عیوب خودش را ببیند.

(امام خمینی (ره ) ، صحیفه نور ، ج 17 ، ص 161)

کسی اهل تحول می‌شود که وجود دشمن را حس کند

 محافظه‌کاری، قتلگاه انقلاب؛ تحول‌خواهی، گام دوم انقلاب

➖ با اینکه تغییر و تحول برای انسان مطلوب است، ولی انسان‌ها معمولاً تن به تحول نمی‌دهند، یا آن‌قدر سستی می‌کنند که فرصت‌ها و امکانات را برای تحول از دست می‌دهند.

➖ چه می‌شود که آدم‌ها نسبت به تحول بی‌تفاوت می‌شوند، یا از اجرای آن ناتوان می‌شوند و حتی از آن فرار می‌کنند؟ یکی از دلایل مهمش این است که انسان‌ها باور نکرده‌اند در دنیایی زندگی می‌کنند که محل درگیری و دشمنی است.

➖ ما جدای از دشمن بیرونی، یک دشمن به نام ابلیس داریم و یک دشمن دیگر هم در درون نفس خودمان داریم «أَعْدَى عَدُوِّکَ نَفْسُکَ الَّتِی بَیْنَ جَنْبَیْک» اگر کسی زندگی و دنیا را طوری به ما معرفی کرد که در آن دشمنی نیست؛ یا ساده‌لوح است یا خودش دشمن ماست و می‌خواهد فریبمان بدهد.

➖ ما در یک جهان پر از درگیری بین حق و باطل قرار داریم، این را آدم باید باور کند، اگر این حقیقت را باور نکنی سست می‌شوی و دیگر دنبال تغییر اساسی و تحول نخواهی بود. این آمادگی، استحکام درونی انسان را برای پذیرش تحول بالا می‌برد.

➖ در زمان جنگ برای اینکه رزمنده‌ها را آمادۀ عملیات کنند رزم شبانه می‌گذاشتند، مثلاً با تیراندازی هوایی رُعب و وحشت ایجاد می‌کردند و یک درگیری مصنوعی درست می‌کردند، برای اینکه رزمنده‌ها، دشمنی و درگیری را باور و حس کنند.

➖ کسی اهل تحول می‌شود که دشمن را حس کند. اگر بفهمی با دشمنی روبرو هستی که می‌خواهد تو را از بین ببرد، چابک می‌شوی و حاضر هستی هر تغییر و تحولی را بپذیری.

?امام صادق(ع) می‌فرماید: دعاى مسلمان براى برادرش در غیاب او، به دعاکننده روزى می‌رساند و بلا را از او بر می‌گرداند و فرشتگان الهی به او می‌گویند: «دو برابر آنچه براى برادرت خواستى، براى تو است‏»

?دعَاءُ الْمُسْلِمِ لِأَخِیهِ بِظَهْرِ الْغَیْبِ یَسُوقُ إِلَى الدَّاعِی الرِّزْقَ وَ یَصْرِفُ عَنْهُ الْبَلَاءَ وَ تَقُولُ لَهُ الْمَلَائِکَةُ لَکَ مِثْلَاهُ.

?ثواب الاعمال شیخ صدوق، ص۱۵۳

آورده اند که روزى یکى از بزرگان عرب به سفر حج مى رفت. نامش عبدالجبار بود و هزار دینار طلا در کمر داشت. چون به کوفه رسید، قافله دو سه روزى از حرکت باز ایستاد. عبدالجبار براى تفرج و سیاحت، گرد محله هاى کوفه بر آمد. از قضا به خرابه اى رسید. زنى را دید که در خرابه مى گردد و چیزى مى جوید. در گوشه مرغک مردارى (مرغ مرده) افتاده بود، آن را به زیر لباس کشید و رفت. عبدالجبار با خود گفت: «بى گمان این زن نیازمند است و نیاز خود را پنهان مى دارد.»
در پى زن رفت تا از حالش آگاه گردد. چون زن به خانه رسید، کودکان دور او را گرفتند که اى مادر! براى ما چه آورده اى که از گرسنگى هلاک شدیم!
مادر گفت: «عزیزان من! غم مخورید که برایتان مرغکى آورده ام و هم اکنون آن را بریان مى کنم.»
عبد الجبار که این را شنید، گریست و از همسایگان احوال وى را باز پرسید. گفتند: «سیده اى است، زن عبدالله بن زیاد علوى، که شوهرش را حجاج ملعونها کشته است. او کودکان یتیم دارد و بزرگوارى خاندان رسالت نمى گذارد که از کسى چیزى طلب کند.»
عبدالجبار با خود گفت: «اگر حج می خواهى، این جاست . » بى درنگ آن هزار دینار را از میان باز کرد و به زن داد.
عبد الجبار آن سال به ناچار در کوفه ماند و حج نرفت و به سقایى مشغول شد . هنگامى که حاجیان از مکه باز گشتند، وى به پیشواز آنها رفت. مردى در پیش قافله بر شترى نشسته بود و مى آمد. چون چشمش بر عبد الجبار افتاد، خود را از شتر به زیر آورد و گفت: «اى جوانمرد! از آن روزى که در سرزمین عرفات، ده هزار دینار به من وام داده اى، تو را مى جویم. اکنون بیا و ده هزار دینارت را بستان!»
عبد الجبار، دینارها را گرفت و حیران ماند و خواست که از آن شخص حقیقت حال را بپرسد که وى به میان جمعیت رفت و از نظرش ناپدید شد.
عبدالجبار حیران در این داستان مانده بود که در این هنگام آوازى شنید:
«اى عبد الجبار! هزار دینارت را ده هزار دادیم و فرشته اى به صورت تو آفریدیم که برایت حج گزارد و تا زنده باشى هر سال حجى در پرونده عملت مى نویسیم، تا بدانى که هیچ نیکوکارى بر درگاه ما تباه نمى گردد، انا لا نضیع اجر من احسن عملا.»

*#اللهم_عجل_لولیک_الفرج
*#لبيڪ‌یامہدے‌عج*