در صبح جمعه، ۱۷ شهریور سال ۱۳۵۷، مردم تهران (زن و مرد، كوچك و بزرگ) پس از اداى فریضه صبح، براى چهارمین روز متوالى از خانه ‌ها بیرون آمده و سیل‌ آسا روى به خیابان ‌ها آوردند. مركز تجمع آنان میدان ژاله (میدان شهداى كنونى) بود. همین كه مردم به خیابان ‌ها رسیدند، ناگهان با دیدن تانك ‌ها و زره پوش ‌هاى نظامى و مأموران مسلسل به دست حكومت، غافل گیر شدند، ولى بدون اعتنا به سربازان، به حركت خود ادامه دادند. از خیابان ‌هاى اطراف، سیل انبوه جمعیت با سردادن شعارهاى انقلابى، به سمت میدان ژاله در حركت بود. ساعت نزدیك ۷:۳۰ صبح بود؛ یكى از فرماندهان نظامى با بلندگو به مردم اخطار كرد كه حكومت نظامى است، چرا تجمع كرده‌ اید؟ ظواهر امر نشان مى‌داد كه نیروهاى فرماندارى نظامى قصد متفرق كردن مردم را ندارند. راه عبور را از چهار طرف بر روى مردم بستند. ناگهان صداى رگبار از خیابان ‌هاى منتهى به میدان بلند شد و همین كه جمعیت از چهار طرف به‌ سوى میدان هجوم آوردند، نیروهاى مستقر در میدان نیز از چند سو مردم را به رگبار مسلسل بستند.

? نهج البلاغه کتاب مرد…

‍ ‍ ? مرحوم میرزا اسماعیل دولابی(ره) می فرمود:

?امیدوارم نهج البلاغه را قبل از هرکتاب دیگر بخوانید.
کلام مرد است.
کار آدم را می‌سازد.
اساس دارد.
کلام علی(ع) اینجور است.

?اگر دیدی کسی عالم شد، نابغه شد، علی(ع) یک تلنگر به قلبش زده است.

?همه انبیا از علی(ع) بودند. یعنی علی(ع) در سرّ آنها بود و او را نمی‌شناختند. همه پیغمبرها با امیرالمؤمنین(ع) عبادت خدا را می‌کردند و با خدا صحبت می‌کردند، اما نمی شناختند او کیست. اصلا برای او حساب باز نکرده بودند. به گمانشان خودشان بودند. انبیای سلف متحیر بودند. با خدا صحبت می‌کردند، خدا هم با علی(ع) صحبت می‌کرد و از علی(ع) کلام می‌شنید.

خود پیغمبر فرمود :
«کنت مع الانبیاء سرا و معی جهرا»؛
علی جان تو با تمام انبیاء در نهان بودی و با من آشکارا.

 کلمات علی(ع) نافع است. هرکس هم سواد ندارد, به نهج‌البلاغه نگاه کند. صاحب کلام، قادر است که کلام را در جان ما بریزد.

 مثل قرآن که فرمودند:
اگر قادر به خواندن آن نیستید وضو بگیرید و به آن نگاه کنید و اگر هم چشم ندارید آن را مس کنید که اثر می‌گذارد؛ قرآن در قلب انسان می‌آید.

کتاب طوبای محبت

#نهج_البلاغه
#نهضت_جهانی_نهج_البلاغه_خوانی
#مهدوی_ارفع

ما از آنچه در دست داریم استفاده نمی‏‌کنیم و به آن عمل نمی‏‌کنیم

آن‌قدر راه را گم کرده‏‌ایم و آن‌قدر از قرآن و عترت کناره گرفته و دور افتاده و بیگانه شده‏‌ایم که نزدیک است به آمریکا و اروپا برویم و از آنها سؤال کنیم که «شما از قرآن و عترت چه فهمیده‏‌اید؟»به ما یاد دهید! علت آن است که ما از آنچه در دست داریم استفاده نمی‏‌کنیم و به آن عمل نمی‏‌کنیم؛ لذا وقتی کفار که مزایای اسلام را می‏دانند، چیزی می‏‌گویند تصدیق می‏‌کنیم و سخنانشان باورمان می‏‌آید.

? و دیگر اینکه ما عبید دنیا هستیم؛ لذا ما را با تطمیع از کتاب و عترت منحرف و منصرف کرده‏‌اند! می‏‌بینیم، ولی گویا نمی‏‌بینیم! جلوی ضریح امام رضا علیه‏السلام در یک شب، پنج کرامت دیدم: شفای مریض و کرامت‏‌های دیگر. وقتی این مطالب را برای ما نقل می‏‌کنند، گویا داستان رستم و افراسیاب می‏‌خوانند! … قرآن و عترت دوای تمام دردهاست. اگر آنها را کنار بگذاریم، در دنیا از این هم ذلیل‌تر می‌شویم.

? آیا ذلت از این بیشتر که مسلمانان با این همه قوّت و ثروت نوکر کفار هستند و آنها مالک امرشان هستند؟! یک روز به گرگ پناه می‌بریم و یک روز به روباه ! برای اینکه از قرآن و عترت به کلی کنار نرویم و آنها را از ما جدا نکنند، از الآن باید در فکر اصلاح باشیم؛ «علاج واقعه قبل از وقوع باید کرد».

[در محضر بهجت(ره)، جلد2، ص167 و جلد3، ص240 ]

امام سجّاد عليه السلام :

پيامبر صلي الله عليه و آله بر گروهى گذشتند كه سنگى را بلند مى كردند . فرمودند : اين چه كارى است؟ گفتند : با اين كار، نيرومندترين و محكم ترينِ خود را مى شناسيم . فرمودند : آيابه شما خبر دهم كه محكم ترين و قوى ترينِ شما كيست؟ گفتند : بلى اى پيامبر خدا ! فرمودند: محكم ترين و قوى ترين شما، كسى است كه هر گاه خشنود شود ،خشنودى اش او را به گناه و باطل نكشاند، و هر گاه خشمگين شود، خشمش او را ازسخن حق، بيرون نبرد، و هر گاه به قدرت رسيد، آنچه برايش حق نيست، دست نزند.

?معانى الأخبار، ص۳۶۶

✍️امام سجاد (علیه السلام) :

وقتی فرشته ها بشنوند که مومن در پشت سر برای برادر مومنش دعا می کند، و یا او را به خوبی یاد می کند، می گویند: چه خوب برادری هستی تو برای برادرت دعای خیر میکنی، با اینکه از تو غائب است و او را به خوبی یاد میکنی، هر آینه خدای عز و جل به تو می دهد، دو برابر آنچه را درخواست کردی برای او، و از تو خوبی گوید دو برابر آنچه از او به خوبی گفتی و تو بر او فضیلت داری.

? بهجت الدعاء ص۲۷