از تمام ایران برای استفاده از درس صدرالمتألهین (ره) به شیراز می‌رفتند و استاد شاگرد را نمی‌پذیرفت مگر این‌که شاگرد چند شرط را بپذیرد و بدان عمل نماید. از جمله:
1. در صدد تحصیل مال نباشد مگر به اندازه‌ی تحصیل معاش.
2. در صدد تحصیل مقام نباشد و معصیت نکند.
اگر شاگرد این شرط‌ها را می‌پذیرفت و بدان عمل می‌کرد، ملاصدرا (ره) موافقت می‌نمود که او را در جرگه‌ی شاگردان بنشاند وگرنه به او می‌گفت که در جای دیگر تحصیل کند.
منبع: کتاب سیمای فرزانگان صفحه‌ی 37
[دوشنبه 1396-07-24] [ 04:38:00 ب.ظ ]
