مزه این چای را در هیچ کجای عالم پیدا نمی کنی.
رنگ ارادت دارد و طعم شیرین عشق به سیدالشهدا علیه السلام.
چشمان با محبت این میزبانان که ملتمسانه می خواهند با این چای خستگی از جسم و جان برگیری. متوقفت می کند.
انگار لبخند هر زائر خستگی را از آنان میگیرد که روزهاست پای آتش محبت حسین علیه السلام ایستاده اند و چای عشق دم می کنند.
نوش جان زائر….

‌ از شیخ عباس قوچانی نقل شده :

“آقای قاضی در اواخر عمر یک تحیر و شیفتگی و بیقراری نسبت به حضرت سیدالشهداء (علیه السلام) داشت و هر روز هنگام طلوع و بخصوص هنگام غروب آفتاب گریه می کرد.”

? یادداشتهای خطی علامه تهرانی، جنگ۱۸، ص ۱۸۲