فی الکافی عن الصادق (ع): مَنْ أَرادَ اللَّهَ عَزَّوَجَلَّ بِالْقَليلِ مِنْ عَمَلِهِ أَظْهَرَ اللَّهُ لَهُ أَكْثَرَ مِمَّا أَرادَ النَّاسَ بِالْكَثيرِ مِنْ عَمَلِهِ فى تَعَبٍ مِنْ بَدَنِهِ وَ سَهَرٍ مِنْ لَيْلِهِ أَبَى اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ إِلَّا انْ يُقَلِّلَه ُ فى عَيْنِ مَنْ سَمِعَهُ. (الشافی ص 577)

? در فضیلت پنهان نگه داشتن عبادت، بین خود و خدا و به رخ مردم نکشیدن، می فرماید: کسی که کار کمی انجام می دهد ولی قصد و نیّت او خداست، بیش از آن مقداری که او برای خدا خواسته است انجام بدهد، خدای متعال کار او را آشکار می کند،

? یعنی مردم را متوجه او می کند. این یک تاثیر طبیعی است که خدای متعال در این گونه کار انجام داده است؛ نفس عمل برای خدا یک چنین تاثیری را دارد، ولو خود انسان برای خدا انجام داده، برای مردم انجام نداده، اما این تاثیر را خدای متعال در آن می گذارد. نقطه مقابل آن این است که:

? اگر کسی کار زیادی انجام می دهد، قصد او، نیت او این است که مردم ببینند، مردم بفهمند، بدن خودش را به زحمت می اندازد، شب را بیداری می کشد، اما قصدش خدا نیست، قصدش این است که کردم ببینند و بفهمند، خدای متعال این را کوچک و کم می کند در چشم آن کسانی که آن را می بینند.

 شرح حدیث از ، امام خامنه ای – مدظلّه العالی؛ [جلسه 300، مورخ: یکشنبه 10 /8/ 88]