پیامبراکرم ‏صلى الله علیه وآله وسلم ‏به عدّه ‏اى که دور مردى جمع شده بودند و او براى آنان صحبت مى ‏کرد، فرمودند: «این کیست و چه مى‏ گوید؟» عرض کردند: علّامه است و انساب عرب را مى‏ داند؛ مثلاً مى‏ داند که جدّ دهم فلانى کى بوده و اسمش چیست و … پیامبر فرمودند: « علمى که دانستن آن بر همه واجب است، علم توحید و احکام و اخلاق است و غیر از این‏ها فضل است که اگر کسى نداند، مسؤول نیست.»11- ر ک. کافی 1: 32.

بنابراین، اگر چه مدرسه در علم روز باید در سطح عالى باشد، اما چون هدفِ اصلى، ساختن افرادى است که علم توحید و احکام و اخلاق را بدانند تا سعادت دنیا و آخرت خودشان و دیگران را تأمین کنند، بنابراین باید دانش‏ آموزان را کاملاً به این امور آشنا کنیم.

در تربیت دینى علاوه بر پرورش عاطفى و احساسى، رشد عقلانى و شناختى بسیار مهمّ است. کسى که اعتقادات محکم نداشته باشد، با یک جلسه تبلیغِ مخالفان، منحرف و گمراه مى‏ شود. علاوه بر عقاید باید احکام دین را به دانش‏ آموزان بیاموزیم. سابقاً در منابر، براى مردم مسأله مى‏ گفتند و حالا که این کار معمول نیست، مدرسه باید دانش‏ آموزان را با احکام دین آشنا کند.

متأسّفانه گاهى افرادى که به نام دین، مدرسه تأسیس مى‏ کنند به کلّى از این مطلب غافل‏اند و نمى‏ دانند همان‏طور که در درس فیزیک و شیمى و ریاضى از استاد متخصّص استفاده مى‏ کنیم، برای آموزش مسائل دینی هم باید به متخصّص استفاده می کنیم، برای آموزش مسائل دینی هم باید به متخصّص آن رجوع کنیم تا همه‏ ى افراد، از مدیر و معلّم و دانش‏ آموز، در این مسائل به او مراجعه کنند و به کس دیگر اجازه داده نشود که در این مسائل دخالت کند.

احکام نماز و روزه و عبادات دیگر را باید زمانى که این تکالیف الاهى بر دانش ‏آموزان واجب مى‏شود، به آنان بگوییم و شرایط و مقدّمات آن‏ها (مثل وضو و غسل و تیمّم) را بیان کنیم.