استاد پناهیان:
همچنانکه دو قطره آب وقتی به هم نزدیک می‌شوند، در هم غرق می‌شوند و یک قطره بزرگتر را تشکیل می‌دهند،
مؤمنان نیز وقتی به هم نزدیک می‌شوند، مرز منیّت‌ها را از میان برمی‌دارند و یک روح در دو بدن می‌شوند.
با چنین روحیه و رویه‌ای، از کوچکترین جمعِ مؤمنان، قوی‌ترین تشکل‌های انسانی را می‌شود ساخت.

ما در حوزه‌های علمیه فرا گرفته بودیم و در کتابهای آداب المتعلمین هم نوشته‌اند که وقتی انسان درس میخواند، باید برای مقام نخواند.

برای یک طلبه، این ننگ است که برای رسیدن به مقام مادی درس بخواند؛

اما در محافل دیگر و در مجامع معمولی، دنبال پول و مقام رفتن، هیچ عیبی نیست؛ یک ارزش هم محسوب میشود…

فرق بین جامعه علمی ما و جوامع علمی و غیر علمی دیگر، این است.

۱۳۶۶/۰۹/۱۱

امام خامنه ای حفظه الله

اینکه یک آقایی در یک گوشه اش عبایش را بکشد به کول خودش، بگوید من به کار های کشور کار ندارم،

افتخار نیست، این ننگ است.

امام خامنه ای

1391/07/19

آن کسی که برود در گوشه خانه اش بماند، نه بداند که دشمن اسلام چه کار میخواهد بکند،

نه بداند که امروز مسلمین نیازمند چه هستند،

نه بداند که امروز ذهنیت و واقعیت زندگی مسلمانان را چه چیز هایی تهدید می کند،

نه بداند که جریان فساد و انحراف کدام است،

نه بداند که دشمن از چه راه هایی وارد می شود که جامعه اسلامی را از بین ببرد و نابود کند،

نه بداند که حیله های دشمن چیست و راه های مقابله با آن کدام است،

از وجود خطرات عظیم استکبار جهانی اطلاع ندارد،

نمیداند که صهیونیسم و ارتجاع و امپریالیسم و استکبار جهانی ومکتب های الحادی و التقاط چیست،

حالا می رود [کتاب]  “جواهر” را باز می کند و چهار جلد کتاب حدیث را جلویش می گذارد، تا برای مکلفان و اداره زندگی آنها، حکمی استنباط کند. این فرد، نمی تواند تفقّه در دین پیدا کند.

امام خامنه حفظه الله

1365/02/06

حوزه ی علمیه، یک دستگاه تولیدی و یک کارخانه ی عظیم انسانی است؛ باید دائم تولید کند؛

باید کتاب تولید کند؛ آدم و عالِم تولید کند؛ متدین تولید کند؛ فکر تولید کند و حرف تازه ای بزند.

حرف تازه که تمام نشده است.

بزرگان ما می گویند که هر وقت به قرآن مراجعه می کنیم و در آن تدبر می کنیم، حرفی می یابیم که قبلاً نیافته بودیم؛ خیلی خوب، این حرفِ تازه است.

بعضی ها نگویند که هرچه حرفِ تازه است، در دین است؛ دیگر چه حرف تازه ای می خواهید.

بله، ما همان دین را درست نشناختیم! باید حرف های تازه ی دین را در بیاوریم؛

«یک عمر می توان سخن از زلف یار گفت». این طور نیست که همه ی حرف های دین همین چهار تا حرفی است که من و شما در منبرها یا در کتاب های علمی و تبلیغی و رساله مان بیان کرده ایم؛ نخیر، بیش از این هاست؛ شما جلو بروید، خدا به شما حرف جدید خواهد داد.

سخنرانی در جمع علما و مدرّسان و فضلای حوزه ی علمیه ی قم30/11/70