کسی اهل تحول می‌شود که وجود دشمن را حس کند

 محافظه‌کاری، قتلگاه انقلاب؛ تحول‌خواهی، گام دوم انقلاب

➖ با اینکه تغییر و تحول برای انسان مطلوب است، ولی انسان‌ها معمولاً تن به تحول نمی‌دهند، یا آن‌قدر سستی می‌کنند که فرصت‌ها و امکانات را برای تحول از دست می‌دهند.

➖ چه می‌شود که آدم‌ها نسبت به تحول بی‌تفاوت می‌شوند، یا از اجرای آن ناتوان می‌شوند و حتی از آن فرار می‌کنند؟ یکی از دلایل مهمش این است که انسان‌ها باور نکرده‌اند در دنیایی زندگی می‌کنند که محل درگیری و دشمنی است.

➖ ما جدای از دشمن بیرونی، یک دشمن به نام ابلیس داریم و یک دشمن دیگر هم در درون نفس خودمان داریم «أَعْدَى عَدُوِّکَ نَفْسُکَ الَّتِی بَیْنَ جَنْبَیْک» اگر کسی زندگی و دنیا را طوری به ما معرفی کرد که در آن دشمنی نیست؛ یا ساده‌لوح است یا خودش دشمن ماست و می‌خواهد فریبمان بدهد.

➖ ما در یک جهان پر از درگیری بین حق و باطل قرار داریم، این را آدم باید باور کند، اگر این حقیقت را باور نکنی سست می‌شوی و دیگر دنبال تغییر اساسی و تحول نخواهی بود. این آمادگی، استحکام درونی انسان را برای پذیرش تحول بالا می‌برد.

➖ در زمان جنگ برای اینکه رزمنده‌ها را آمادۀ عملیات کنند رزم شبانه می‌گذاشتند، مثلاً با تیراندازی هوایی رُعب و وحشت ایجاد می‌کردند و یک درگیری مصنوعی درست می‌کردند، برای اینکه رزمنده‌ها، دشمنی و درگیری را باور و حس کنند.

➖ کسی اهل تحول می‌شود که دشمن را حس کند. اگر بفهمی با دشمنی روبرو هستی که می‌خواهد تو را از بین ببرد، چابک می‌شوی و حاضر هستی هر تغییر و تحولی را بپذیری.

?امام صادق(ع) می‌فرماید: دعاى مسلمان براى برادرش در غیاب او، به دعاکننده روزى می‌رساند و بلا را از او بر می‌گرداند و فرشتگان الهی به او می‌گویند: «دو برابر آنچه براى برادرت خواستى، براى تو است‏»

?دعَاءُ الْمُسْلِمِ لِأَخِیهِ بِظَهْرِ الْغَیْبِ یَسُوقُ إِلَى الدَّاعِی الرِّزْقَ وَ یَصْرِفُ عَنْهُ الْبَلَاءَ وَ تَقُولُ لَهُ الْمَلَائِکَةُ لَکَ مِثْلَاهُ.

?ثواب الاعمال شیخ صدوق، ص۱۵۳

آورده اند که روزى یکى از بزرگان عرب به سفر حج مى رفت. نامش عبدالجبار بود و هزار دینار طلا در کمر داشت. چون به کوفه رسید، قافله دو سه روزى از حرکت باز ایستاد. عبدالجبار براى تفرج و سیاحت، گرد محله هاى کوفه بر آمد. از قضا به خرابه اى رسید. زنى را دید که در خرابه مى گردد و چیزى مى جوید. در گوشه مرغک مردارى (مرغ مرده) افتاده بود، آن را به زیر لباس کشید و رفت. عبدالجبار با خود گفت: «بى گمان این زن نیازمند است و نیاز خود را پنهان مى دارد.»
در پى زن رفت تا از حالش آگاه گردد. چون زن به خانه رسید، کودکان دور او را گرفتند که اى مادر! براى ما چه آورده اى که از گرسنگى هلاک شدیم!
مادر گفت: «عزیزان من! غم مخورید که برایتان مرغکى آورده ام و هم اکنون آن را بریان مى کنم.»
عبد الجبار که این را شنید، گریست و از همسایگان احوال وى را باز پرسید. گفتند: «سیده اى است، زن عبدالله بن زیاد علوى، که شوهرش را حجاج ملعونها کشته است. او کودکان یتیم دارد و بزرگوارى خاندان رسالت نمى گذارد که از کسى چیزى طلب کند.»
عبدالجبار با خود گفت: «اگر حج می خواهى، این جاست . » بى درنگ آن هزار دینار را از میان باز کرد و به زن داد.
عبد الجبار آن سال به ناچار در کوفه ماند و حج نرفت و به سقایى مشغول شد . هنگامى که حاجیان از مکه باز گشتند، وى به پیشواز آنها رفت. مردى در پیش قافله بر شترى نشسته بود و مى آمد. چون چشمش بر عبد الجبار افتاد، خود را از شتر به زیر آورد و گفت: «اى جوانمرد! از آن روزى که در سرزمین عرفات، ده هزار دینار به من وام داده اى، تو را مى جویم. اکنون بیا و ده هزار دینارت را بستان!»
عبد الجبار، دینارها را گرفت و حیران ماند و خواست که از آن شخص حقیقت حال را بپرسد که وى به میان جمعیت رفت و از نظرش ناپدید شد.
عبدالجبار حیران در این داستان مانده بود که در این هنگام آوازى شنید:
«اى عبد الجبار! هزار دینارت را ده هزار دادیم و فرشته اى به صورت تو آفریدیم که برایت حج گزارد و تا زنده باشى هر سال حجى در پرونده عملت مى نویسیم، تا بدانى که هیچ نیکوکارى بر درگاه ما تباه نمى گردد، انا لا نضیع اجر من احسن عملا.»

*#اللهم_عجل_لولیک_الفرج
*#لبيڪ‌یامہدے‌عج*

شاید به دعای شما راه نجاتی پیدا کند !

در هر حال، از خدای مهربان در هر وقت، خصوصاً در خلوات، با تضّرع و‏ ‎‏استکانت و عجز و مذلّت بخواه که تو را هدایت کند به نور توحید، و قلب تو را منوّر کند به بارقه غیبیِ یک بینی و یک پرستی، تا از همه عالم وارهی و همه چیز را ناچیز دانی. و با تضرّع از آن ذات مقدّس خواهش کن که اعمال تو را خالص گرداند و تو را هدایت فرماید به طریق خلوص و ارادات. و اگر دارای حالی شدی، این بنده ضعیف بطّال خالی از حقیقت را که عمر خود را صرف هوی و هوس نموده و دل او از کدورت معاصی و امراض قلبیّه طوری شده است که هیچ نصیحتی و هیچ آیه و روایتی و هیچ برهان و دلیل و آیتی در او اثر نمی کند به دعایی یاد کرده، شاید به دعای شما راه نجاتی پیدا کند، زیرا که مؤمن را خدا ردّ نمی کند از درگاه خود و دعای او را می پذیرد‏‎.‏

[ چهل حدیث ، نشر فرهنگی رجا ، 1368 ، ص 45 ]

نعمت هایی که خداوند برای بندگان و مخلوقات آماده کرده است، به کسی اختصاص ندارد نگفته اند : باران مال شما ، علم مال دیگری ، قدرت و حکمت مال یک دسته است و دستۀ دیگر از آن بی نصیبند، بهشت مال یک دسته باشد و دسته ای دیگر اهل جهنم. نعمت های الهی ، تخصیص و اختصاصی ندارد، بلکه تابع همّت و لیاقت افراد است. بعضی از نفوس بشری ، لیاقت کامل و همّت عالی دارند ؛ … و بعضی از نفوس ، آن همّت عالی و لیاقت کامل را ندارند که از جمیع نعمت های الهی استفاده کنند.

?? نعمت ها مثل باران است. با وجود باران ، اگر زمینی گیاه نروید، تقصیر باران نیست ، تقصیر خود زمین است. نفوس کامل بشری از تمام مادیّات و روحانیّت استفاده کرده اند. معبودِ انبیاء سلام الله علیهم اجمعین و اولیاء و صلحا ، خدای تعالی بوده است.

?? ما هنوز نمی دانیم معبودمان کیست؟ معبود ما هوی و هوس ماست یا حق تعالی⁉️

[ اکبر اسدی ، نردبان آسمان – مجموعه درس های آیت الله بهاء الدینی (ره) چاپ دوازدهم ، 1389 ، ص 147 و 148 . ]

✍️ #نکات_بسیارمهم_اخلاقی

حضرت امام على عليه ‏السلام

عَلَيْكُمْ بِالاَدَبِ ، فَاِنْ كُنْتُمْ مُلوكا بَرَزْتُمْ وَ اِنْ كُنْتُمْ وَسَطا فُقْتُمْ ، وَ اِنْ اَعْوَزَتْكُمُ الْمَعيشَةُ عِشْتُمْ بِاَدَبِكُم؛

ادب بياموزيد، زيرا كه [در اين صورت] اگر پادشاه باشيد، برجسته مى‏ شويد، اگر ميانه باشيد، سرآمد مى‏ شويد و اگر تنگ‏دست باشيد، با ادبتان گذران زندگى مى ‏كنيد.

شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید ج20 ، ص304 ،ح483

✳️ ابان بن تغلب میگوید: یكی از اصحابمان -از برادران شیعه از من خواسته بود كه برای انجام یك حاجتی با او بروم و یك كاری را برایش انجام دهم.حالا ابان بن تغلب با حضرت ابی‌عبدالله [امام صادق] (علیه السلام) در حال طواف گرد خانه‌ی خداست.

?آن برادری كه از من درخواست كرده بود با او بروم و كاری برایش انجام دهم، در اثنای طواف به من اینجوری اشاره كرد كه بیا. دلم نخواست كه در حال طواف، حضرت را رها كنم و سراغ او بروم. خب، واقعاً هم چه اقبال بزرگی است كه انسان با امام معصوم گرد خانه‌ی خدا طواف كند.

?در اثنای طواف، باز رسیدیم به آنجایی كه آن مرد از دور ایستاده بود و باز دوباره به من اشاره كرد. این دفعه، حضرت چشمشان افتاد و او را دیدند. [فرمودند: این شخص با تو كار دارد؟ او كیست؟ از خود ماست، از برادران شیعه‌ی ماست.

?فرمودند: آیا همان عقایدی را كه تو در باب امامت داری او هم بر همان عقاید است؟ [گفتم: آری،] فرمود: پس برو ببین چه می‌گوید. [عرض كردم] من در حال عبادتم و دارم طواف میكنم، طواف را قطع كنم؟ [فرمودند: بلی]. حالا اینجا این فقیه را ببینید ابان فقیه است او میخواهد از فرصت استفاده كند و یك مسئله شرعی را یاد بگیرد.[پرسیدم: حتی اگر طوافِ فریضه هم بود، باز قطع كنم و بروم؟

?حضرت فرمودند: بله، حتی در وسط طواف فریضه(واجب) وقتی برادر تو با تو كاری دارد، از تو درخواستی میكند، باید طواف را قطع كنی و بروی. خوب، اطاعت كردم و جدا شدم، با آن شخص رفتم. بعد آمدم خدمت حضرت، [و پرسیدم: این چه حقی است كه اینجور ایجاب میكند انسان طواف واجب را هم قطع كند؟ حق مؤمن را سؤال كردم.

? حضرت می فرمایند كه رها كن دیگر، سؤال نكن. [عرض كردم: چرا، سؤال می كنم. اصرار كردم و بعد حضرت شروع كردند حقوق مؤمن را گفتن. علت این هم كه می فرمودند سؤال نكن، این است كه وقتی دانستی، گیر می‌افتی و مجبوری عمل كنی… حالا درباره‌ی جزئیات روایتی که عرض كردم و لوازمی كه آن روایت دارد، بحثهای فراوانی وجود دارد. غرض، این تكه‌اش برای ما این اهمیت را دارد كه به حقوق مؤمنین توجه كنیم.

?شرح حدیث از حضرت آیت الله امام خامنه ای (حفظه الله)؛ منبع حدیث: اصول کافی ج3 ،ص250

❤️ #مقام_معظم_رهبری ❤️

حضرت امام صادق عليه السلام

مَن ذَهَبَ يَرى أَنَّ لَهُ عَلَى الآخَرِ فَضلاً فَهُوَ مِنَ المُستَكبِرينَ، (قالَ حَفصُ بنُ غياثٍ): فَقُلتُ لَهُ إِنَّما يَرى أَنَّ لَهُ عَلَيهِ فَضلاً بِالعافيَةِ إذا رَآهُ مُرتَكِبا لِلمَعاصى، فَقالَ: هَيهاتَ هَيهاتَ! فَلَعَلَّهُ أَن يَكونَ قَد غُفِرَ لَهُ ما أتى وَ أَنتَ مَوقوفٌ مُحاسَبٌ أَما تَلَوتَ قِصَّةَ سَحَرَةِ موسى عليه السلام ؛

هر كس خودش را بهتر از ديگران بداند، او از متكبران است. حفص بن غياث مى گويد: عرض كردم: اگر گنهكارى را ببيند و به سبب بى گناهى و پاكدامنى خود، خويشتن را از او بهتر بداند چه؟ فرمودند: هرگز هرگز! چه بسا كه او آمرزيده شود اما تو را براى حسابرسى نگه دارند، مگر داستان جادوگران و موسى عليه السلام را نخوانده اى؟

الكافى(ط-الاسلامیه)، ج8، ص128

? چرا آدم‌ها عیب‌های خودشان را نمی‌بینند؟ چه ارتباطی با دوران بچگی دارد؟

➖ محاسبه نفس یعنی بنشین به عیب‌هایت نگاه کن، آن‌ها را بشمار. می‌فرماید: «عاقل باید بدی‌های خودش را بشمارد، طبقه‌بندی کند، بنویسد یا در ذهن داشته باشد؛ …يُحْصِيَ عَلَى نَفْسِهِ مَسَاوِيَهَا‏»(غرر/۴۵۳)

➖ اما چرا فرمود: «بدی‌هایت را بشمار و ببین؟» آدم‌ها دوست ندارند به بدی‌های خودشان نگاه کنند، آدم‌ها دوست ندارند کسی مدام به بدی‌هایشان گیر بدهد، چیز بدی هم نیست. مثلاً در خانواده‌ها پدر مادرها خیلی عادت دارند بدی‌های بچه‌هایشان را می‌شمارند این خیلی بد است.

➖ یکی از ریشه‌های اینکه آدم عیب خودش را نمی‌گیرد این است که در خانه‌ای بزرگ‌شده که خیلی عیبش را گرفتند، دیگر حاضر نیست عیب خودش را بگیرد همه‌جا می‌خواهد از خودش دفاع کند.

➖ هرچقدر که عیب‌جویی از دیگران بد است و انسان را تاریک می‌کند، عیب‌جویی از خودتان خوب است و انسان را نورانی و لطیف و معطر می‌کند.

➖ برخی فکر می‌کنند اگر از خودشان عیب بگیرند، افسرده می‌شوند. بله اگر تنها هستی، افسرده می‌شوی، ولی اگر پیش خدا بروی و عیب‌هایت را بازگو کنی، خدا تحویلت می‌گیرد؛ برو بنشین بغل خدا بگو خدایا ببین خدایا من چه بلایی سر خودم آوردم، مثل بچه‌ای که در بغل پدرش می‌نشیند و می‌گوید ببین بابا دستم اوخ شده مفصل آنجا گریه می‌کند.

? علیرضا پناهیان

#محاسبه_نفس

عن النبی ( صلی الله علیه و آله ) : پرهيزگارترين مردم كسي است كه حق بگويد ، چه به سودش باشد چه به زيانش وعادلتر از همه مردم کسى است که آنچه براى خود پسندد براى مردم نیز پسندد وآنچه برخود روا ندارد برمردم روا ندارد. الشافی،ص822

از همه پرهیز کاری ها بالاتر ، این است که انسان حق را بگوید ، در موضع حق قرار بگیرد ؛ هم در آنجایی که حق به نفع اوست هم در آنجایی که حق به ضرر اوست ، جانب حق را رها نکند. عدالت به معنای این است که انسان هر چیزی را در جای خود قرار بدهد ، در حقوقی که بین مردم مشترک است ، تبعیضی قائل نباشد.

 بالا ترین عدالتها این است که انسان آنچه را برای خود دوست دارد،برای دیگران هم دوست داشته باشد. برای خودتان دعا می کنید، همان دعا را برای دیگران هم بکنید ! برای خودتان عافیت می خواهید،خیر می خواهید،مصلحت می خواهید ، عیناّ همان دعا را برای دیگران هم بکنید! (و بالعکس ، در ناپسندها نیز به همین شکل)

شرح حدیث از امام خامنه ای(مدظله العالی) در مقدمه درس خارج مورخه 91/08/21

 مقام_معظم_رهبری 

 #دعای_مکارم‌الاخلاق: گسترش عدل

 «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وفِی بَسْطِ الْعَدْلِ»

 بیانات حجة‌الاسلام‌والمسلمین #حاج_علی_اکبری :
«هر مومنی به سهم خود وظیفه دارد که در خانواده، محیط کار و نهادهای بزرگتر اجتماعی در پی ترویج عدالت باشد، به ویژه کسانی که در حوزه های اجتماعی دارای مسئولیت هستند.»

مردی به امام سجاد (ع) فرمود: من شما را شدیدا برای خدا دوست دارم حضرت سر بزیر انداخت و لحظاتی تأمّل کرد و سپس فرمود : پروردگارا پناه می برم به تو، از اینکه مرا به خاطر تو دوست داشته باشند در حالی که تو مرا دشمن باشی . (تحف العقول ،ص 289)

 سپس حضرت به آن مرد فرمود من هم تو را دوست دارم بخاطر آنچه که مرا در باره آن دوست داری.

نكته اساسى كه در اين بيان وجود دارد و درس بزرگى براى ما است، توجه فورى به خطرى است كه در برابر چنين پديده‏اى (محبوب بودن نزد مردم بخاطر خدا) انسان را تهـديد مي كند. لذا وقتى آن مرد به حضـرت عـرض میكند كـه شما را بـراى خـدا دوست دارم نمیفرمايند: از تو متشكرم، يا خدا را بر اين محبوبيت سـپاس مي گويم ، بلـكه میفرمايند: «پرودگارا پناه می‏برم به تو از اين كه مردم مرا به خاطر تو دوست داشته باشند ولى تـو مـرا دشمن داشته ‏باشى» و اين خطر بزرگى است براى ما، نكند كه مردم فكركنند ما مخلصانه براى خدا كارمی‏كنيم و در راه او قدم می‏زنيم.

 اما حقيقتاًً ما، اين طور نباشيم، و ظاهر و باطنمان يكى نباشد و مـوجبات غضب الـهى را در خـود بوجود آورده باشيم. و در اين صورت است كـه مردم به خـاطر خـدا ما را دوست‏ دارند ولى خداوند - نعوذ باللّه - دشمن ما می‏باشد.

شرح حدیث از آیت الله امام خامنه (حفظه الله)

❤️ #مقام_معظم_رهبری ❤️

 «خوب‌شدن» رسیدن به یک وضع باثبات نیست واردشدن به یک سلسله تغییر‌پذیری‌هاست

➖ خیلی‌ها در تربیت انسان، نگاه‌شان این است که می‌گویند «آدم خوبی بشویم!» در واقع این تعبیر غلط است، چون خوب‌بودن به‌معنای «رسیدن به یک جایی و دیگر تمام!» نیست، نگاه خداوند هم این نیست که «بندۀ من انسان خوبی شد و دیگر تمام!»

➖ خوب‌شدن یعنی واردِ بازی شدن، یعنی از غفلت، از مُردگی، از بی‌تحرکی در آمدن و وارد یک جنگ و گریز شدن، وارد یک اوج و فرود شدن، خوب‌شدن یعنی وارد شدن به یک سلسله تغییر‌پذیری‌ها تا ابد!

➖ انسان و جامعه، وقتی خود را در معرض دین قرار می‌دهد می‌فهمد که خدا از او تحول می‌خواهد. از نگاه دین، خوب‌شدن، رسیدن به یک وضع باثبات نیست، واردشدن به یک‌سلسله تغییرات است؛ هم در بیرون زندگی و هم در درون خود.

➖ اینکه کسی دنبال یک وضع باثبات باشد، غلط است. اصلاً وضع باثبات در این دنیا وجود ندارد، در واقع انسان‌ها هیچ‌وقت به چنین شرایطی نمی‌رسند. هرچه جلو می‌روند امتحانات جدیدی سر راه‌شان قرار می‌گیرد.

➖ در وضعیت جسمی انسان هم اگر تأمل کنیم می‌بینیم که همیشه شرایط‌مان در حال تغییر است، تا می‌آییم در یک سنی به یک ثباتی برسیم از آن سن عبور می‌کنیم و مسائل جسمیِ سنین بالاتر را می‌بینیم.

➖ آدم‌ ساده‌لوح و نادان می‌خواهد این وضع بی‌ثبات زندگی را نبیند و خیالبافانه به‌دنبال یک وضعیت باثبات برود. هر آدم خوبی که دنبال تغییر و تحول نباشد و به وضع خودش راضی بشود، دچار «عُجب» می‌شود؛ و هر آدم بدی که تغییر را از ذهنش خارج کند، متکبر و قسی‌القلب می‌شود.

علیرضا پناهیان

هر مسئولی که تحول‌پذیر و انقلابی نبوده جز بدبختی برای مردم نداشته
سیاسیون تحول‌گریز و عافیت‌طلب، همنوا با دشمنان می‌گویند: ایران باید یک کشور عادی بشود!

محافظه‌کاری؛ قتلگاه انقلاب، تحول‌خواهی؛ گام دوم انقلاب(ج۳)

 تغییر و تحول و پویایی، ذاتیِ حیات بشر است؛ هم برای یک جامعۀ سالم و هم برای یک انسان سالم. لذا همیشه باید آماده باشیم برای تغییر و انعطاف در مقابل آنچه برای ما پیش می‌‌آید.

اگر کسی گفت «من نمی‌خواهم انقلابی باشم» به او می‌گوییم: می‌دانی انقلابی‌بودن یعنی چه؟ یعنی تحول‌پذیری، یعنی مرداب‌نبودن و مردار نشدن! مگر تحول‌پذیری و تغییرپذیری چیز بدی است؟!

 چرا به گفتۀ رهبر انقلاب، کشورمان در استفاده نکردن از همۀ ظرفیت‌های خود، اولین کشور جهان است؟! برای اینکه یک‌جاهایی باید تحول ایجاد می‌کردیم اما بختکِ محافظه‌کاری بر سرمان افتاده و ما را از تحول باز داشته است.

 هر مسئول و هر قسمتی از جامعۀ ما که انقلابی بوده، واقعاً حیات و حرکت داشته و تغییرات بسیار خوبی به نفع مردم ایجاد کرده، و هر مسئولی که تحول‌پذیر و انقلابی نبوده جز بدبختی برای مردم، چیزی نداشته است.

 بعضی از آقایان، هم در کتاب و سخنرانی‌ِ خود این را مطرح می‌کنند و هم وقتی به قدرت سیاسی می‌رسند می‌گویند: «انقلاب یک دوره‌ای دارد، بعدش ما باید سراغ یک وضع باثبات برویم.»➖ منظورشان از وضع باثبات، این است که می‌خواهند ما یک کشور عادی باشیم! رئیس‌جمهور آمریکا هم می‌گوید: ایران باید یک کشور عادی بشود! در واقع اینها آدم‌های تحول‌گریز و عافیت‌طلبی هستند و از چیزی به نام انقلاب و تحول بدشان می‌آید.

 اتفاقاً ایران یک کشور عادی است که انقلابی شده است. عادی‌بودن به این است که آزاد باشی و آباد باشی و در مقابل دشمنانت مقاومت کنی. آنهایی که مقاومت نمی‌کنند، بردگی را پذیرفته‌اند.

?علیرضا پناهیان

شرط استجابت دعا
همیشه دعا کنید، نگویید خدا قضا و قدرش را مشخص کرده است اگر بخواهد می دهد و نخواهد نمیدهد نه این جور نیست … بنده ایی که دهان خود را بسته و گدایی نمی کند خدا به او چیزیی نمی دهد باید خدا خدا کنید خدا را صدا کنید خدا هم دوست دارد بنده اش بگوید یا الله . مسلما هیچ یا الله ایی بی جواب نمی ماند پس دعا کنید و خدا هم اجابت می کند اگر اعتنا نکنید به شما نمی دهد پس دعا لازم است.

ما مخلوق هستیم باید عرض حاجت کنیم گدایی خدا عزت است اصلا این گدایی فن خاصی دارد یک آدابی دارد دل سوخته چشم گریان و مضطر می خواهد و این ها شرط دارد باید غذایت و کارت پاک باشد تا دعایت استجاب شود بعدش هم باید امر به معروف و نهی از منکر نمود باید این دو رکن اساسی نیز در زندگی یتان باشد تا دعاهایتان به اجابت برسد.

 وقتی مردم گناه می کنند، موسیقی حرام گوش میدهند، ربا خواری حرام می کنند ، آنها را امر به معروف و نهی از منکر کنید اگر امر به معروف و نهی از منکر نکنید مطمئن باشید کفار و اشرار بر شما مسلط می شوند و هرچه هم خوبان دعا کنند چون محیط و جامعه محیط امر به معروف و نهی از منکر نیست دعای خوبان هم اجابت نمی شود.

( آیت الله ضیاء آبادی ، بانک تقوا ، ص22 )

 #استجابت
 #دعا
#درس_اخلاق

 حضرت آیت الله خوشوقت (ره)

 کسی که اخلاق خوش در خانه دارد مانند کسی است که روز ها را روزه دارد و شب ها را عبادت کند . در یک کلام زبان باعث سوراخ کردن کیسه ی اعمال است ، هر چه اعضا زحمت می کشند و جمع می شوند یک حرکت زبان کیسه را سوراخ می کند !

 اگر از زن و فرزند غضبناک شدید باید از مهلکه خارج شوید وگرنه قطعا زمین خواهید خورد.

✅✅ شرط دیدن #امام_زمان تقواست و بس ؛ مقداری هم زبان را قرص داشتن است و باید ثابت کنی اختیار زبانت را داری .

نشریه صالحین ، شماره چهارم ، ص 24 )

 #نکات_بسیار_مهم_اخلاقی 

گناهکار چند نوع است. عده ای گناه می کنند، بعد ناراحت و پشیمان می شوند. سوز و گداز دارند. توبه می کنند و هرگز فکر نمی کنند که روزی این توبه را بشکنند؛ اما دوباره می شکنند. دوباره، سه باره، ده باره. در حدیث داریم که این اگر در تمام توبه شکستن ها سوز و گداز واقعی داشته باشد، در نهایت بر شیطان پیروز می شود.

اما اگر نه؛ دفعه اول سوز و گداز داشت، دفعه دوم کمتر، دفعه سوم کمتر و اگر برایش معمولی شد؛ او طعمه شیطان می شود. شدیدترین گناه، گناهی است که صاحب آن، آن را کوچک بشمارد.